Dag 12: Puerto Pyramides - Trelew

Deze ochtend zijn we heel relaxed opgestaan. Het plan was om rond 9.00 uur te vertrekken, maar het werd 10.00 uur voordat we weer op pad gingen. Na nog wat foto’s van ons huis, gaan we verder. Na 500 meter het dorp uit, gingen we gelijk weer linksaf op een grindpad. We gaan naar het uitkijkpunt, voor zeeleeuwen.

Maar eerst nog even bij uitkijkpunt Ballenes stoppen. Daar zien we in de verte nog enkele walvissen zwemmen. Toegegeven het is behoorlijk lastig spotten op z’n afstand. Best fijn dat er een paar van die toeristenboten zijn. En als ze op een plek blijven….. zit er een walvis in de buurt. Het blijft heel bijzonder om zulke grote beesten te zien, al lijken ze nu een stuk kleiner.

We rijden door naar het uitkijkpunt voor de zeeleeuwen. En er liggen er een paar heerlijk te zonnen. Twee kleintjes zijn iets actiever en besluiten samen te gaan spelen in het water. Op een klein stukje ligt een zeeleeuw te luieren, maar wordt een beetje belaagd door een meeuw. Maar waarom dan?? Uiteindelijk is hij klaar met de meeuw en besluit het water in te gaan, te spelen met de twee anderen en zien we waarom de meeuw zo om hem heen bleef hangen; de meeuw wilde graag wat (hoe zeggen we het netjes) uitwerpselen eten……

En verder:

We rijden een goede 4 uur, als het er niet meer zijn. Onze bestemming voor de middag: Punto Tombo. Een groot schiereiland waar een grote kolonie pinguïns verblijft. Het schiereiland is onderdeel van een nationaal park en kent een beschermde status. Wanneer we aankomen, schrikken we van de entreeprijs. 20 euro. Dat is net zoveel als de entree voor het nationaal park Valdes (en dan kun je er een onbeperkt aantal dagen zijn). We besluiten toch om een kaartje te kopen, we hebben niet voor niets ruim 4 uur gereden.

Na het kopen van een kaartje wordt je “gedwongen” om via een museum te lopen. Laat ik nou mijn gewone bril nog in de auto liggen, dus met zonnebril het museum in. Ik vind het niet netjes om mijn zonnebril op te houden, dus zet ik deze af. En tja dan zie ik uiteraard wat minder. Voor zo ver ik wel kon zien, was het een best leuk museum. Daarna met de auto door naar het gedeelte van het park waar we voor kwamen: de pinguïns.

Via houten wandelpaden worden we een stukje het eiland op geleid. Een stukje, want het eiland is 3 km lang. Een bord aan het begin van het pad geeft nog even de spelregels weer: aai geen pinguïn, voer geen pinguïn, laat eieren liggen, laat geen rommel achter en pinguïns hebben voorrang! Vooral die laatste is erg leuk. En inderdaad, op een gegeven moment steken er pinguïns ons wandelpad over. Nou ja, waggelen ze over. Wat een grappige beestjes om te zien. En wat een mooi park. Meer dan de 20 euro waard.

Overal waar je kijkt zie je wel een zwart-wit-beestje. De een ligt in de kuil op de eieren, de ander staat in de zon te genieten, weer een ander ligt heerlijk te snurken, de ander waggelt naar de zee of komt van de zee terug. Wat een heerlijke oase voor ze.

Echter dat is natuurlijk niet helemaal waar, want er vliegen volop roofvogels over. Op zoek naar eieren. En hier en daar ligt dan ook een kapot ei. Op een gegeven moment staan we zelfs bij een paartje, welke zielig over hun kapot ei gebogen staat. Mijn hart breekt en ik wil niets liever dan naar ze toe lopen en ze te troosten, maar…….

Langzaamaan lopen we weer terug richting de uitgang. Een mooie en unieke ervaring om zo dichtbij deze koddige, lieve beetjes te mogen mee maken.

Nog even de tank bijvullen voordat we de auto weer inleveren. Bij het afrekenen krijg ik weer commentaar op mijn credit card. Nee, niet omdat het saldo te laag is of dat ie niet werkt, maar omdat er een panda op staat (een afbeelding uiteraard voor de slimmerds onder ons). Blijkbaar is het een leuk beeld. Hoe dan ook, je hebt zo een makkelijk onderwerp van het gesprek terwijl er gewacht moet worden op de goedkeuring van de betaling.

Zo’n 848,5 kilometer hebben we de afgelopen dagen gereden en rond 20.30 leveren we de auto dan in. Alles wordt goedgekeurd, er is geen schade gereden, dus de borg zal worden teruggestort op de credit card. Moeten wel even op wachten (achteraf blijkt 21 dagen). Snel nemen we taxi naar ons hotel, het is in de tussentijd al weer 21.00 uur en we beginnen toch wel trek te krijgen.

Bij het hotel, zijn de mannen achter de receptie erg snel. Omdat we morgenvroeg (voor het ontbijt) weer moeten vertrekken, proberen we wat te regelen voor in de ochtend. Dit is blijkbaar een erg moeilijk proces. Eerst worden we naar een bar gestuurd, die stuurt ons weer naar het restaurant, die belt weer de receptie en die stuurt ons weer naar, jawel, de bar. Na veel vijfen en zessen, is het ontbijt dan eindelijk regelt. Morgenvroeg ligt er bij de receptie een klein pakketje voor ons klaar.

Om 22.00 uur zijn we dan eindelijk in een restaurant vlakbij ons hotel. Omdat het buiten nog een heerlijke temperatuur is, willen we graag buiten eten, maar het terras zit vol. De ober geeft aan dat we nog eventjes moeten wachten. Hij loopt gewoon naar een stelletje en vraagt of ze de rekening willen (omgekeerde wereld, niet?). Vijf minuten later zitten wij er. Dominique besteld een biertje. Nou ja biertje, het blijkt een 1,5 liter karaf te zijn. Mathilde en ik zijn min of meer "verplicht" om mee te drinken. Het wordt een korte nacht…..