Dag 14: Buenos Aires

Vandaag gaan we Buenos Aires op de fiets bewonderen. Tenminste als we op tijd zijn. De betaling van de kamer verloopt niet helemaal vlekkeloos. We zijn namelijk wel al uitgecheckt, want later vandaag vliegen we weer verder. Er zijn meerdere credit cards geprobeerd. Nou dan lezen we het nummer maar eens rustig voor hem op en kijkt er eentje even mee over de schouders om te checken of de juiste cijfers wel ingevoerd worden. Wat bleek: een cijfer was verkeerd ingevoerd. Nou snel lopen we richting de metro. Omdat we merken dat we te laat gaan komen, bellen we maar even snel naar de excursie dat we ongeveer 10 minuten later zijn. Geen probleem en fijn dat we het melden.

Op het San Martin plein ontmoeten we Job, onze gids voor vandaag. Job woont al 7 jaar in Argentinië en geeft verschillende excursies. Best fijn een Nederlandstalige gids. We blijken vandaag de enige te zijn die met Job op pad gaan! Toch wel fijn, dan heb je ook alle tijd en aandacht. We gaan naar een parkeergarage waar de fietsen al klaar staan. Voor ieder een flesje drinken in de fietsmand en de banden zijn goed opgepompt. Nog even krijgen we een klein lesje in valuta. Job en zijn compagnon hebben namelijk net enkele valse biljetten gekregen. Ze zijn bijna niet van echt te onderscheiden. Let er goed op, is de boodschap!!

En dan gaan we! Even wennen aan zo’n fiets. Geen versnellingen, achteruit trappen voor de rem (dacht ik me te herinneren of ik maak het nu erger dan dat het was J ). We maken eerst een rondje rondom het San Martin plein. En krijgen volop uitleg over alle gebouwen en de geschiedenis van de stad. Het is mega mooi weer en nu nog lekker rustig op de weg.

Het is duidelijk te merken dat Buenos Aires vele Europese invloeden kent. Het is te herkennen in de gebouwen, maar (en zo verteld Job) ook aan de mensen, restaurants en manier van leven. De invloeden hebben allemaal te maken met het feit dat Argentinië heel lang

We fietsen langs en door enkele parken heen. De zon brandt langzaam op onze huid. Maar goed dat we ons flink ingesmeerd hebben. Bij de Floralis Genérica maken we snel een paar foto’s. Het is een mega groot kunstwerk in de vorm van een tulp. De “blaadjes” gaan zelfs open en dicht zoals een echte bloem.

We gaan door en stoppen even bij de Japanse tuin. Job laat ons door het hek heen even spieken. En het ziet er erg mooi en vredig uit. Druk. Maar elk park is nu druk. Het is tenslotte zaterdag, schitterend weer en de meeste mensen hebben geen tuin, dus gaan ze naar het park. Hele families zijn volop in de weer. Spelletjes doen, waterfietsen, maar vooral ook veel mensen die aan het sporten zijn. Waarbij je bij sommige je afvraagt of ze daar voor de show aan het skaten zijn (kijk mij eens mooi wezen). Maar goed, we gaan door en komen uit bij een mooie rozentuin. Hier stappen we van de fiets af en lopen we de tuin in. De tuin is ontworpen, aangelegd en bijgehouden door vrijwilligers. Je ziet bijna alle kleuren rozen. En je ziet ook de verliefde paartjes en op diverse plekken worden fotoshoots gehouden. Na een rondje door de tuin gaan we lunchen bij een klein museum aan de overkant. Job had van te voren gereserveerd, anders hadden we nooit een plekje gehad.

Na de lunch lopen we snel door het museum heen. En snel is snel. De fietsen staan er nog en we zijn weer onderweg. De ambassadewijk in. Nog even een kleine detour door een luxe wijkje waar elk huis weer een duidelijke stijl van een ander land heeft. Zo staan er drie Amsterdamse grachtenpanden (zonder gracht overigens). En zo fietsen we langs de verschillende ambassades. Bij de Franse ambassade is het druk. Veel mensen komen hun steun betuigen aan de aanslagen in Parijs. Indrukwekkend om er te zijn, zelfs een kippenvelmomentje.

Via de aangelegde fietspaden gaan we verder. Eerst wordt nog gestopt bij een monument van Evita. Hier verteld Job hoe om haar lichaam werd gestreden en hoe er mee werd gesleept nadat zij was overleden. Uiteindelijk is ze begraven op Recoletta. Onze volgende stop. Onderweg zien we nog een jonge vrouw met een oudere man de tango dansen. Niet haar eigen standaard partner, die staat zelf aan de kant toe te kijken. De oude man blijkt gewoon even te willen dansen en wat doen ze het mooi. Helaas gaan we snel door en heb ik dus maar 3 minuten in heel Argentinië de tango gezien.

En daar zijn we dan, de begraafplaats Recoletta. Hele families zijn hier begraven. Het ene familiegraf groter dan de ander. De een met veel opsmuk, de ander heel simpel en wellicht saai ten opzichte van anderen. Sommige wel heel erg over the top. Hoe meer geld, hoe groter en opzienbarender de tombe zou je bijna zeggen. Vele tombes kennen ook glas-in-lood-ramen, maar dan is wel de mooie kant alleen van binnenuit goed te zien. We lopen door de verschillende paden en soms lijkt er geen eind aan te komen. Na enkele opzienbarende tombes, gaan we naar het graf van Evita. Eerlijk gezegd had ik een grote tombe verwacht, met veel beelden en tierelantijn. Maar niets is minder waar. Gewoon simpel tussen de andere tombes ingebouwd staat een relatief kleine tombe, waar alleen door de tabletten aan de buitenkant merkbaar is dat dit het graf van Evita is. Snel maken we wat foto’s, want het is duidelijk dat dit graf toch wel de meest bezochte is en gaan we weer naar de uitgang.

De laatste kilometers worden op de fiets afgelegd en dan zijn we weer in de parkeergarage waar we waren gestart. En dan moeten we uiteraard nog betalen. Of we in euro’s wilden betalen???? Uhhhh, die hebben we niet, hier in Argentinië betaald je met Peso?? Job, wist je dit na die 9 jaar hier te wonen nog niet??? Gelukkig heeft Mathilde nog wat euro’s en dollars en kan zij de excursie voor ons betalen. En ja, we begrijpen ook wel dat zij liever euro’s en dollars hebben, want die leveren op de zwarte markt gewoon meer op. Was alleen handig geweest als we dit vooraf hadden geweten.

Terwijl Mathilde nog meer dollars gaat wisselen, gaan Dominique en ik vast terug naar het hotel. We halen de was op en die verdelen we onderling. Gelukkig is alles makkelijk uit te zoeken en heeft ieder haar eigen kleren terug. Mathilde is net terug en de was zit in alle tassen als de taxi er al weer is om ons naar het vliegveld te brengen. Wat zijn die Argentijnen toch stipt op tijd. Helaas blijkt het vliegtuig vertraagd te zijn en moeten we wat langer wachten op het vliegveld.

In Salta aangekomen, gaan we naar de incheckbalie van de autoverhuurder. Een jonge gast helpt ons uiterst vriendelijk. Bij de auto krijgen we volop uitleg en hij vraagt nog even welke route we ongeveer gaan rijden. Aangezien we alles al hadden geregeld, leggen we het snel aan hem uit. Gelukkig maar, want hij weet ons te vertellen dat een bepaald stuk weg die in onze route ligt, afgesloten is. We besloten om onze route aan te passen en we zullen later het eerder geboekte hotel annuleren en een nieuwe boeken in Salta. Toch fijn dat hij een praatje wilde maken.

Na verkeerd gereden te zijn, komen we gelukkig aan bij ons hotel. Deze ligt redelijk afgelegen en aan de snelweg. Terwijl ik de auto nog weg zet en bij de balie aan kom, wordt snel duidelijk dat er iets niet klopt. Het hotel blijkt overboekt te zijn en ze hadden geen bevestiging van onze boeking gehad (wel die van 7 dagen later, want we komen hier nog terug (was de bedoeling)). Een grote teleurstelling en we vragen hun om het op te lossen. Aangezien de fout bij hun ligt (vinden wij uiteraard en ja, die lag ook echt bij hun). We krijgen een aanbod: we kunnen in het appartement van de baas overnachten. Een van zijn appartementen die hij dus ook nog verhuurd. Er wordt van alles geregeld en gebeld en de kussens worden al ergens vandaan gehaald, als ineens de baas er staat. Er blijkt toch nog een drie persoonskamer beschikbaar te zijn. Heel verbaasd, maar te moe om nog stampij te lopen maken gaan we naar de kamer. Wel bijzonder dat er ineens nog een 3-persoonskamer toch beschikbaar blijkt te zijn.

Ondanks dat het hotel verder mooi en goed is, besluiten we ter plekke om de volgende reservering te annuleren en een ander hotel te boeken, maar dat vertellen we de baas uiteraard lekker niet…..