Dag 6: El Chaltén

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen. Besloten om rustig aan te doen na de zware wandeltocht van gisteren. Gelukkig kunnen we fatsoenlijk ons bed uitkomen en vallen de pijntjes tot nu toe mee. Eerst maar een ontbijtje en dan de tassen pakken. Op precies de uitchecktijd wordt op de deur geklopt. Nog 5 minuten en dan staat we bij de balie. De tassen laten we achter in de hosteria, we hebben nog ruim 6 uur voordat we weer met de bus naar El Calafate gaan.
Maar eerst op zoek naar de pinautomaat. Er is er maar 1 in het dorp en die is bij de busterminal. Er hangt een briefje: alleen pasjes zonder metalen chip. We vrezen het ergste en helaas is het waar. We kunnen hier niet pinnen en aan een creditcard doen ze niet aan. Dan maar in El Calafate pinnen.

De Spieren beginnen langzaamaan de eerste pijntjes te vertonen terwijl we richting de parkkantoor gaan. Daar gaan we eerst melding maken van de vos en dan starten we met een kleine wandeling. Het kantoor is echter dicht. Wat blijkt: er is een nationale viering van het feit dat 112 jaar geleden het 1e nationaal park in Argentinië is ontstaan. Argentinië is daarmee de eerste in heel Amerika, zowel zuid als noord. Na het nationaal volkslied en het hijsen van de vlaggen, wisselen een kinderkoor en volwassenkoor af met enkele liedjes. Wij besluiten toch verder te gaan.

We hebben de Mirador de los Condores gedaan. Een wandeling van 1 kilometer en hoogteverschil van 100 meter. Met wat spierpijn van gisteren en verkouden zijn, is het stiekem best vermoeiend. 
Even een vraag aan mezelf tussendoor: Waarom word ik elke vakantie na ongeveer 5/6 dagen toch altijd verkouden? Terug naar de orde van de dag: boven gekomen, hebben we een schitterend uitzicht over El Chaltén met Cerro Torro en Fitz Roy op de achtergrond. Het is heerlijk vertoeven daar en gaan in het zonnetje liggen. 

Voor het geval ieder het zich af vraagt: het is niet koud hier. Lijkt wellicht door de sneeuw en zo, maar ik schat in dat het nu zo'n 20 graden is, helder blauw en brandend zonnetje. En in geval van dat laatste is ook beter om je in te smeren. Dat doen we wel, maar te weinig. Met als gevolg: rode gezichten, armen en zelfs het hoofd! Waarom heb ik mij petje ook al weer thuis snel nog de tas uitgegooid?? 

We besluiten weer naar beneden te gaan en koffie bij Mathilda te gaan drinken. Deze keer nemen we er ook een cheescake bij. Lekker smullen voordat we weer verder gaan. Ik had nog niet verteld over de hoeveelheid honden die hier allemaal los rond lopen. Gewoon over de straat en lopen mee de toeristen. Maar aan het eind van de dag gaan ze gewoon naar hun eigen huis. En niemand kijkt er van op. 

De tassen hebben we opgehaald bij de hosteria. Voor aan de weg is de standplaats van Caltur. De busmaatschappij waarmee wij naar El Calafate gaan. En we dachten, we gaan gewoon lief vragen of we vanaf hier al mee mogen met de bus ipv dat we naar de busterminal moeten lopen (20 minuten lopen). De chauffeur is chagrijnig en resoluut: nee! Jullie moeten naar de busterminal. Dus met alle tassen lopen we in de verhittende zon naar de terminal. We zitten nog geen 5 minuten te wachten en de bus komt er al aan. Ik zit nog geen 10 minuten in de bus en val als een blok in slaap.

Helaas niet lang. Ik blijf een beetje dommelen. Maar wat is dat toch in Argentinië met de muziek??? Overal waar wij (tot nu toe) komen is het of Coldplay of jaren 90 muziek. Op zich wel leuk soort van terug in de tijd. Hadden alleen liever wat Argentijnse muziek gehad, om nog meer in vakantiemodes komen. In de bus is het zo erg dat de meneer naast mij (gangpad zit er tussen) mee gaat klappen met Lionel Richie en Zucchero. 

Hosteria Patagonia ligt een straat van de terminal af, een klein stukje lopen dus. Om 21.30 uur staan we er en worden vriendelijk onthaald door Sylvia. Rustig legt ze ons alles uit en brengt ons zelfs naar onze kamer. Spullen droppen en snel wat gaan eten. We bekenden weer bij de Libro bar, waar dan eindelijk Argentijnse muziek wordt gespeeld. Terug op de kamer gloeien we beide, beide verbrand, maar ook de verwarming staat megahoog. Dit is overal in Argentinië: waarschijnlijk zeer lage stookkosten. Morgen lekker uitslapen en dan met het vliegtuig naar Ushuaia: het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika.