Dag 7: Ushuaia

7 november 2015 - Ushuaia, Argentinië

Het opstaan ging deze keer een stuk moeizamer. Gewoon omdat de motor niet wilde starten. Het lukt ons toch en het ontbijt bestaat (weer) uit cornflakes en toast. Het vervoer naar de luchthaven wordt geregeld. Ondanks dat ons Spaans slecht is en hun Engels bagger, begrijpen we elkaar. Na het uitchecken hebben we een klein uur voordat de bus ons komt halen.

We lopen even naar het dorp. Aangezien ik me nog wel eens druk kan maken over de tijd (redden we het wel?) is het een verademing om een relaxte Dominique naast me te hebben. Die is niet snel van haar stuk te brengen. In de apotheek snel wat Niveaproducten gekocht.

Op de luchthaven geven we onze laatste peso's uit aan koffie. Fingers crossed dat we dadelijk kunnen pinnen. Op het tickets staat dat we om 13.55 uur vertrekken, maar het vliegtuig pushed al om 13.25 van de gate af. Een keer eerder vertrekken dan te laat. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. De vlucht zelf ging heel soepel, alleen mijn neusholtes vonden het niet zo prettig. Was dan ook blij weer op de grond te staan.

Nadat we tassen hadden (pffff blijft voortaan spannend!!), zien we een bankautomaat. Zou deze het dan doe?? We hopen het beste. Ik ga als eerste en kies maar gelijk de 300 peso. Dit wordt nl overal aangeven als max (lees €30). En godzijdank: er komt geld uit de automaat. Gelijk nog een keer proberen. Helaas het houdt hierbij op, voor nu. Dominique pint ook en kiest een hoger bedrag, wat lukt! Dus nu ga ik toch nog een keer en ook nu lukt het mij. Wij zijn weer blij dat we geld hebben. Op de terugweg maar weer wat pinnen. Gelukkig kunnen we in Ushuaia veel met credit card betalen. 

Met de taxi gaan we naar ons hotel. Het hotel blijkt al 40 jaar te bestaan. De eigenaar geeft veel informatie over de omgeving, restaurants en tours. Op de 2e etage hebben we onze kamer. Helaas geen lift, maar de tas van Dominique wordt door de eigenaar naar boven gedragen. Even alles wegleggen en dan weg naar het toeristeninformatiekantoor.

Daar worden we geholpen door een aardige jongen. Aangezien hij Frans spreekt laat ik Dominique het woord doen. In de haven zijn verschillende aanbieders voor de boottocht over het Beaglecannel. We gaan bij El Che als eerste naar binnen. Een hippie-achtige jongen helpt ons. De boot ziet er oud, maar leuk uit. Na de uitleg lopen we nog bij een ander naar binnen. Minder leuk/aantrekkelijk. Voor de sier lopen we langs de andere huisjes en voordat we weer bij El Che naar binnen stappen, komt er een vrouw op ons afstormen. We moeten ook echt naar haar verhaal komen luisteren! En dat doen we braaf, maar ze is veels te opdringerig. Ze wilt dat we gelijk boeken. Als we zeggen dat we later terugkomen, gebruikt ze zelfs het excuus dat ze ziek is, voedselvergiftiging en zo meteen naar huis gaat. Dus echt te opdringerig. We lopen gelijk terug naar El Che en boeken voor morgenvroeg. 

Even de toerist uithangen door bij het bord van Ushuaia te poseren. Eerst met z'n 2-en en dan ieder apart. Ineens staan er tig Japanners bij, die geen schroom hebben en gewoon een foto van het bord maken waarbij ik tegenaan sta te leunen. Kom dus in meer fotoalbums terecht . 
Terwijl we daar staan, realiseer ik me ineens dat we aan het "einde" van de wereld staat!! Zeer indrukwekkend en veel me nietig. 

Nu eerst nog op zoek naar Tierra, een maatschappij met verschillende excursiemogelijkheden. Enkele straten verder staan we tegen een appartementencomplex aan te kijken. Het zal hier toch niet zijn? Dominique drukt een aantal keer op de deurbel. Na zo'n 7 pogingen komt er een antwoord: ze zitten hier niet meer! En voordat we meer kunnen vragen wordt al niks meer gezegd behalve een kattig Adios!! Oké dan!! We lopen terug naar het hotel en komen nog een andere maatschappij tegen. Dan daar maar informatie inwinnen. De jongen achter de receptie van het hotel probeert nog te helpen met Tierra. Helaas zijn zij maandag niet beschikbaar.

We gaan rond 21.00 uur naar het restaurant: Maria Lola. Het moet wel, want de kat van Dominique heet Lola. Het uitzicht op de haven is mooi! En het eten is heerlijk. En dat terwijl je aan het einde van de wereld bent!!!
 

Foto’s

2 Reacties

  1. Karin:
    9 november 2015
    Weer een tof verhaal! Fijn dat de tassen er bij aankomst waren ;) en te vroeg weg.. Ze zullen wel een goede Turnaround Coordinator hebben gehad :p

    Heel plezier daar!
  2. Willie:
    16 november 2015
    Prachtig, prachtig. Ik reis met je mee